FF uitwaaien

Vanmiddag even samen met Karin en Widok naar het Bergerbos geweest.
FF lekker een stuk wandelen.
Widok mag in het bos lekker los en kan naar hartelust ravotten.
Karin wil wel een stuk wandelen, maar ik merk dat het tempo niet te hoog moet liggen.
Maar lekker rustig lopend komen we toch overal waar we willen zijn.
We genieten van het bos in al zijn kleuren.
Ook Widok is in zijn element.
Helemaal als Karin en ik een eind uit elkaar gaan lopen.
Het mannetje heeft het er maar druk mee om van Karin naar mij en weer terug te lopen.
Aan het eind van de wandeling is hij ook bekaf.
Was ook de bedoeling :-)

Snorremaand

Het is Movember, de maand die vroeger bekend stond als November en die nu bestemd is om snorren te laten groeien, bewustzijn te creëren en geld in te zamelen voor de gezondheid van de man, in het bijzonder voor prostaatkanker. Ik stel mijn bovenlip gedurende 30 dagen ter beschikking om gezondheid en welzijn van mannen onder de aandacht te brengen. Mijn Mo (Snor) zal het onderwerp van gesprek zijn en zal ongetwijfeld lachsalvo’s opwekken, dit alles om mensen bewust te maken en om geld in te zamelen voor onderzoek naar prostaatkanker.

Waarom ben ik zo betrokken bij de gezondheid van de man?
• Elke 4 uur sterft in Nederland een man aan prostaatkanker
• In Nederland is prostaatkanker bij mannen de meest voorkomende vorm van kanker
• In Nederland krijgen jaarlijks 9500 mannen te horen dat ze prostaatkanker hebben
• In Nederland leven 73000 mannen met prostaatkanker
• In Nederland sterven elk jaar 2500 mannen aan prostaatkanker
• En natuurlijk onze eigen situatie

Ik nodig je uit om mee te doen: door voor mijn snorgroei online een gift te doen op http://mobro.co/Robbedoes

Geld dat via Movember ingezameld wordt maakt een tastbaar verschil voor de levens van anderen, dankzij de Movember Stichting en onze gezondheidspartner, het NKI.

Indien je meer wilt weten over hoe je kan helpen om Movember te steunen, neem een kijkje op de Movember website www.facebook.com/MovemberNetherlands/posts/137713122965317.

Bij voorbaat dank dat je mij wilt helpen om gezondheid en welzijn van mannen onder de aandacht te brengen.


Rob Kaag

Doe alsjeblieft een gift op: http://mobro.co/Robbedoes

Showtime

Eindelijk weer eens een blog bericht.
De afgelopen tijd stond in het teken van de behandelingen van Karin.
Dit alles is op haar blog terug te lezen.
Ik vond het weinig toevoegen om op mijn blog bijna hetzelfde te melden.
Nu proberen wij met zijn vieren het normale leven weer zo goed mogelijk op te pakken.
De tijd zal moeten leren of alle behandelingen zijn vruchten hebben afgeworpen.
We juichen niet te vroeg maar houden wel goede hoop.

Vandaag was een dag van Widok met mij samen.
Om 7 uur worden we opgehaald door Piet.
Piet heeft Halna bij zich en dit een van de tatra's waar Widok helemaal wild van is.
Voor Widok kan de dag dan al niet meer stuk.
Hij zit dan ook gauw achter in de auto samen met Halna.
Piet en ik zetten de tassen, koffie en brood in de auto en gaan dan op weg.
We moeten uiterlijk om 12 uur in Dortmund zijn.
Na 1 1/2 uur stoppen we even voor een kop koffie met een puddingbroodje.
Helaas ben ik de puddingbroodjes vergeten dus wordt het alleen koffie.
Dan weer snel de auto in
In Duitsland is er bij Dortmund een omleiding.
Helaas is dat niet goed aangegeven.
Bij de stop voor Dortmund komt er een politie auto de parking op rijden om eens te vragen wat wij gaan doen.
Nadat we uitgelegd hadden dat we met onze honden naar de tentoonstelling gingen werd meteen duidelijk dat we niet door konden rijden.
De weg was verderop geblokkeerd.
Gelukkig wisten deze heren wel de juiste weg.

We zijn nog ruim op tijd.
Als we bij de halle aankomen.
Het is dan nog even zoeken waar we precies naar binnen moeten.
Widok vermaakt zich onder tussen prima.
We komen n.l. ook wat paardjes tegen die kleiner zijn dan Widok.
Dat was wel grappig om te zien.

Als we in de hal aankomen waar ons ras de show gaat lopen blijkt dit in een tent te zijn.
De tent is bijzonder warm.
Mede door het fijne weer en veel honden niet een echt prettige omgeving.
Als Widok de showring in gaat ben ik buiten met Halna.
Ik breng Widok niet zelf uit in de ring.
Daar ben ik niet bedreven genoeg in, maar Piet is door de wol geverfd dus brengt de beide honden uit.
Omdat Widok gek is van Halna, zorg ik dat we niet in zijn buurt zijn.
Widok loopt een prima show en wordt uitgeroepen tot beste reu.
Daardoor is hij ook voor 2011 Bundessieger.
Een resultaat waar we best trots op zijn.
Als Halna daarna nog 2de wordt bij de teven kan onze dag niet meer stuk.

even voor de duidelijkheid Widok is nr 4910 en Halna 4913
4910 is V1 = eerste plaats
APH is het punt van de poolse hondenvereniging in Duitsland
VDH is het punt voor het duits kampioenschap
CAC is voor het nationaal kampioenschap
CACIB is voor het internationaal kampioenschap
BSG is Bundessieger
We mogen de bekers ophalen in een andere hal.
De hallen worden bevolkt door mega veel mensen en voor onze honden dus niet echt fijn.
Maar met Halna voorop wurmen we ons door de mensen massa heen.

Om 19 uur zijn we weer veilig thuis.
Widok is nu bezig zijn indrukken aan het verwerken.
Hij slaapt…………

Eindelijk weer

Na bijna een maand niets te hebben geblogd nu toch maar weer eens wat aan het www toevertrouwen.
Hoe het met Karin gaat kan een ieder lezen op haar blog.
Helaas is daar nog steeds niet iets positiefs te melden.
We geven de hoop niet op, want dat doen de artsen ook niet.
Dus gaan we vol goede hoop door naar de nieuwe behandelingen.
Hoe een en ander verloopt is ook weer op het blog van Karin te volgen.

Vandaag hadden we een tourrit gepland in Wijchen bij Nijmegen.
We hadden er allebei veel zin in.
Even lekker samen weg en lekker ontspannen.
Dat is goed gelukt.
Even dreigde het weer roet in het eten te gooien.
Ik had aangegeven dat als het zou regen dat ik dan niet met de Jaguar weg zo willen.
Gelukkig had buienrader het vandaag bij het juiste eind.
We hebben een klein buitje gehad in Wijchen, maar de rest van de dag was het gewoon lekker weer.

Om even over half negen zijn we op pad gegaan.
Lekker rustig aan toeren we dwars door Nederland naar Wijchen.
Om half elf zijn we bij het inschrijfpunt.
Daar stond een enthousiaste menigte ons op te wachten.
Na het inschrijven en het monteren van het rallyschild eerst maar eens een kopje koffie.
De organisatie had helaas geen thee.
Ze hebben aan het eind van de dag wel beloofd dat dit er volgend jaar wel zou zijn.

We nemen het route boekje door en gaan dan op weg.
Eerst dwars door het winkelcentrum van Wijchen heen en dan via prachtige paden langs de Waal en door natuurgebieden heen.
We komen onder weg het kasteel tegen waar de film opnames zijn gemaakt van Floris.

Halverwege mogen we een klein museum bezoeken.
Het is een leuk kleinschalig museum dat zich richt op het boeren leven.

Helaas hebben ze te veel spullen en te weinig ruimte.
Het staat er dus te vol.
Na het museum is er ook nog een monument op de plek waar de parachutisten geland zijn in 1944

Na deze stop gaan we weer richting Wijchen.
In Wijchen mogen we ons opstellen in de tuin van het kasteel.
Voor ieder tijds periode is er een vak gemaakt.

Wij mogen gaan staan in het vak wat staat voor de periode 1966 - 1970.
We zijn de eerste die in dit vak staan.
Even later sluit een VW Fastback aan en een Glas 1700.
Allebei prachtige wagens.
Al gauw komen de mensen om ons heen en worden we bestookt met vragen.
Dit is niet Karin haar ding en die besluit om Wijchen in te gaan.
Daar zijn diverse bands aan het optreden.
Ik loop nog een rondje over het terrein om kom diverse mooie wagens tegen.

Rond half 4 word ik gevraagd of ik geintervieuwd wil worden voor de lokale TV.
Een leuk gesprek volgt.
Was ook niet zo moeilijk want zelf de cameraman was enthousiast.

Als na 4 uur al wat mensen weggaan vraagt de organisator of ik ook al weg ga.
Op mijn nee zegt hij doodleuk: dat had ook niet gemogen :-)

Als om half 5 de prijs uitreiking volgt blijkt dat we de mooiste wagen hebben uit het tijdvak 1966 - 1970 .
We zouden eigenlijk ook nog een prijs moeten krijgen voor de equipe die de grootste afstand heeft afgelegd om in Wijchen te komen.

Al met al een zeer geslaagde dag waar zo wel voor de vrouwen als voor de mannen genoeg te doen was.
Leuke ongedwongen sfeer.
Zeker de moeite waard om nog een keer terug te komen.

Laatste vakantie dag

Vandaag is mijn laatste vakantie dag.
En wat doen mensen op hun laatste vakantie dag??
Juist die poetsen hun auto :-)
Vanmorgen dus eerst de velgen gewassen en afgespoeld.
Daarna behandeld met velgenreiniger.
Dan zijn ze nog niet naar mijn zin dus nog even nabehandeld met Iron-X.
Dat spul stinkt enorm maar werkt prima.
Weer goed naspoelen en dan in de velgen wax.
Dan zijn we ondertussen wel 2.5 uur verder.
Mijn buren weten niet beter, maar onze nieuwe buren zijn nog niet aan dit ritueel gewend.

Ze hebben wel meteen een vraag hoe de stickers van hun achterraam af moeten.
Ik zeg zet hem er maar even naast dan zal ik het wel even doen.
Na een klein kwartiertje zijn alle stickertjes verdwenen.
Nog een klein na behandeling met polijstmiddel en ramenreiniger ziet het er weer spik en span uit.

's Middags hebben Karin en ik onze feest foto's weggebracht naar de ceremoniemeester.
Die gaat daar een mooi fotoboek van maken.
Meteen maar even aangeboden om haar auto van muisgrijs (door de vele krassen) weer naar zwart te toveren.
Deze auto gaat in de verkoop en ziet er gepoetst natuurlijk veel beter uit.
Mocht iemand intresse hebben in een Opel Astra diesel van 10 zomers jong dan kan ik je het adres wel geven.

Dan had onze witte 4 voeter ook nog een gebrek aan voer.
Hij had nog niet in de auto gezeten, maar dat moest er natuurlijk wel van komen.
Koste mij wat moeite om het te doen, maar het is mij gelukt.
Kleedje over de bumper zodat die niet kon beschadigen en het mannetje zat er in.
Dit tot grote hilariteit van onze meiden.
De ruimte achterin is natuurlijk niet zo groot als dat het was bij onze bus.

Nog even bij de molen van de fokker 2 foto's gemaakt van ons nieuwe speeltje.

Als het goed is zijn nu de reacties wat makkelijker te plaatsen.

Feestje

Vandaag was de dag dat Lonneke mocht afrijden voor haar B rijbewijs.
Ons dametje was behoorlijk zenuwachtig.
Bij het CBR is haar rijschoolhouder uitgestapt en zei tegen haar.
Je kunt het best ik vertrouw je mijn auto toe en ga dus niet mee.
Lonneke had even iets van oeps, maar is er daarna vol tegenaan gegaan.
De examinator was ook vol lof over de manier van rijden.
Zei tegen Talander zo wil ik er wel meer hebben ;-)
Mag ze haar borst wel gaan nat maken, want ook Susanne heeft er nu al veel zin in.

Morgen mag ze het papiertje of eigenlijk plastickaartje gaan aanvragen bij de gemeente.
Dan is het nog een paar dagen wachten tot het binnen is.
Voor die tijd mag er niet gereden worden.
Dat schijnt voor de verzekering erg gevoelig te liggen.
Komt mij wel goed uit :-)
Morgen ruilen we de Trajet in voor een andere auto.

We hebben ons verwend met een Mercedes Benz van 2010.
Die mogen we morgenmiddag gaan ophalen.(zou ik daarom wat minder slapen…..?)

Ik heb nog geen foto van onze wagen maar even als voorbeeld ff op internet gezocht.

Als enige moet er nog komend jaar een trekhaak onder.
Wel een mooie gevonden.
Zie filmpje

En weer breekt de bodem

Vanmorgen met Karin naar het ziekenhuis.
We krijgen de uitslagen van de operatie en Karin mag haar wond laten controleren.

Als ik dokter Langenhorst de handschud zie ik aan zijn gezicht dat er geen goednieuws is te melden.
Na onderzoek door de pathaloog blijkt dat de snijranden van de tumor wel schoon zijn, maar dat de okselklieren bijna allemaal zijn aangetast.
Ook de topklier vertoont kankercellen.
Dit betekent dat er cellen door zijn het lijf in.
De chemo heeft niets tot bijna niets gedaan.
Het enige wat de chemo heeft kunnen bereiken is dat de groei tot stilstand is gekomen en dat cellen zich niet meer kunnen delen.

Het vervolg traject wordt besproken en gesteld wordt dat er een uitgebreide bestraling moet gaan plaats vinden.
Ook de hormoontherapie komt ook uit de kast.
Voor mij wordt het gaatje aan het eind van de tunnel nu even klein en merk ik dat ik wat somber wordt.
Hopelijk is dit van tijdelijke aard want bij de pakken neer zitten zit niet in ons optie pakket.
Ik wil voor ons gezin de steun pilaar blijven, maar dat lukt me op dit moment even niet meer.
Gelukkig is Karin een en al optimisme.
Daar houdt ik me maar aan vast.

Gelukkig is ons wel toegezegd dat we bij dr Uppelschoten de bestraling mogen doen.
Als hij nog steeds zo gedreven is als 14 jaar geleden komt het wel goed.

genieten

We zijn weer thuis na een weekje lekker genieten in het zonnige Frankrijk.
Vorige week woensdag vertrokken en vandaag weer thuis gekomen.
We zijn lekker in de watten gelegd door onze vakantie vrienden.
Toch nog wel wat dingen kunnen bekijken ook.
Prachtige vestingstadjes en een mooi fort.

Ook het weer deed ons goed.
Lekker kleurtje gekregen.
Voor de wijze hoe Karin het een en ander beleefd heeft staat op haar eigen blog.
Voor mij zeggen beelden meer dan woorden dus hieronder maar een foto verslagje

Uitzicht vanuit ons hotelletje

vestingstad Villefranche

Treinstation van de "train jaune"

Thuis

Door alle hectiek gisteren vergeten mijn blog bij te werken.
Gisterenmiddag heb ik Karin opgehaald vanuit het ziekenhuis.
Ze is dus nu weer lekker bij ons thuis.
En kunnen we gaan werken aan het herstel.

Nog wel wat pijn, maar de wond lekt niet meer.

Als het goed is zal Karin zelf op haar blog haar belevenissen zetten.
Na ik begrepen heb zal ze dit vanavond gaan doen.

Tegenslag

Vandaag zou als alles goed zou gaan Karin weer thuis komen.
Het liep iets anders.
Vanmorgen heb ik haar aan de telefoon en klinkt ze monter en opgewekt.
Zin om naar huis te gaan.
Ze heeft weinig geslapen.
De dove buurman praat en snurkt behoorlijk in zijn slaap.
Die hoort niets natuurlijk :-) en slaapt als een roosje.

Maar net na de middag word ik gebeld door Karin.
Ze heeft veel pijn en krijgt morfine.
De verpleging vindt het niet verstandig om haar naar huis te laten gaan.
En zo mag ze nog een nachtje in het duurste hotel van Alkmaar verblijven.
De bofkont.

Karin zelf is al een week verder met haar gedachtes
Waar ik blijf denken van dag tot dag.
Ik geef haar mee neem de dingen bij de dag en neem alles maar zoals het komt.

Na het eerste bezoekuur gaan de meiden en ik naar huis en gaan daar ieder de dingen doen die we afgesproken zijn.
Lonneke ging koken, Susanne ging en sportbeha halen voor Karin en ik ben even uitwezen razen met Widok.
Na het heerlijke eten zijn de meiden op de fiets weer naar Karin gegaan.
Ik heb hier de boel nog een beetje opgeruimd.
En daarna met een heerlijk bakkie troost (hoe toepasselijk) op de bank gaan zitten.

Tegenslag

Vandaag zou als alles goed zou gaan Karin weer thuis komen.
Het liep iets anders.
Vanmorgen heb ik haar aan de telefoon en klinkt ze monter en opgewekt.
Zin om naar huis te gaan.
Ze heeft weinig geslapen.
De dove buurman praat en snurkt behoorlijk in zijn slaap.
Die hoort niets natuurlijk :-) en slaapt als een roosje.

Maar net na de middag word ik gebeld door Karin.
Ze heeft veel pijn en krijgt morfine.
De verpleging vindt het niet verstandig om haar naar huis te laten gaan.
En zo mag ze nog een nachtje in het duurste hotel van Alkmaar verblijven.
De bofkont.

Karin zelf is al een week verder met haar gedachtes
Waar ik blijf denken van dag tot dag.
Ik geef haar mee neem de dingen bij de dag en neem alles maar zoals het komt.

Na het eerste bezoekuur gaan de meiden en ik naar huis en gaan daar ieder de dingen doen die we afgesproken zijn.
Lonneke ging koken, Susanne ging en sportbeha halen voor Karin en ik ben even uitwezen razen met Widok.
Na het heerlijke eten zijn de meiden op de fiets weer naar Karin gegaan.
Ik heb hier de boel nog een beetje opgeruimd.
En daarna met een heerlijk bakkie troost (hoe toepasselijk) op de bank gaan zitten.

de Operatie

Vandaag is de dag dat Karin geopereerd wordt.
Ze is al vroeg uit de veren en is met Widok lekker gaan lopen.
Ook is ze het huis nog niet vergeten want ook hier moet alles natuurlijk spik en span achterblijven.
Om even over 8 uur zijn we bij het ziekenhuis.
Allebei behoorlijk gespannen.
Na de intake bij de apotheek mogen we naar de afdeling.
Hier worden we vriendelijk ontvangen zonder allerlei debiele vragen :-)
Ik denk dat dit al in haar status staat…. (man houdt niet van overbodige vragen)
Mijn reputatie snelt mij vooruit :-)

Ze ligt op een zeer gezellige kamer met nog 2 andere mensen.
De ene is blind en de andere is doof.
Dolle boel

Om half 10 neem ik afscheid en geef haar een dikke knuffel.
Ik ga nog even aan het werk voor de ontspanning.
In mijn broodtrommel vind ik nog een lief briefje.

Om 1 uur bel ik naar het ziekenhuis om te vragen of Karin al terug is op de afdeling.
Helaas nog niet.
Ze beloven mij te bellen zodra ze er is.
Al gauw is het al bijna 3 uur en dan gaat eindelijk de telefoon.
Geen goed bericht.
Karin is op de uitslaapkamer als ze constateren dat de wond te veel zwelt.
De chirurg besluit om nogmaals te opereren.
Het is nu 5 uur en we zitten nu nog steeds te wachten op een telefoontje van het ziekenhuis.

Zodra er meer bekent is zal ik dat laten weten hier op het blog.

Zelf maar even gebeld om kwart over 5.
Verpleging is even in gesprek maar ik word meteen terug gebeld,,, niet dus.
Om 6 uur nogmaals zelf gebeld.
Eindelijk horen we nu dat Karin om dit moment wordt opgehaald.
We zullen rond kwart over 6 gebeld worden hoe het gaat.
Waarschijnlijk zullen we daarna wel heen mogen.

Update 20.00 uur.
We zijn net terug uit het ziekenhuis.
Dat we aankwamen zat Karin redelijk fris en monter in het bed.
Ze zou net aan een beschuitje beginnen.
Het ziet allemaal bont en blauw maar dat komt wel goed.
Nu maar hopen dat de vochthuishouding zich ook van de goede kant laat zien.
Als alles goed gaat mag ze gewoon morgen weer naar huis.

Nu eerst maar eens kijken of we alle 4 vannacht weer een beetje kunnen slapen.

GEWELDIG!!!!!!

Gisteravond was ons grote feest.
Dit ter ere van ons beide 50ste verjaardag en het feit dat we vandaag 25 jaar getrouwd zijn.

Lang hebben we ons op deze dag verheugd.
Gelukkig viel deze dag precies op het moment dat Karin haar beste week had.
Dus niets stond een feest meer in de weg.

Thuis eerst rustig gegeten en ons aangekleed in feest kledij.
Dat had nog wel wat sokken in de aarde :-)
De dames hier in huis vonden mijn sokken niet mooi.
Maar heb ik mij niets van aangetrokken.
Rode sokken paste in mijn ogen prima bij mijn outfit.
Bas voorbereid over het feit dat dames altijd wel "iets" langer bezig zijn.
Om even over 7 is dan iedereen klaar en gaan we naar Heerhugowaard.

Bij cafe de Swan is iedereen druk bezig met de laatste dingen.
Dick Raat onze muzikant voor deze avond is bezig met zijn speakers neer te zetten.
Samen met Herma spreken zij nog even door wat er gaat gebeuren deze avond.

Klokslag 8 uur druppelen de eerste gasten binnen.
En meteen houdt ik het niet droog.
Een prachtig gedicht van de Voetjes.

Een Herinnering
Zegt meer dan duizend woorden
Een herinnering
Is meer dan dit gedicht

Sommige momenten zal je nooit vergeten
En andere staan in je geheugen gegrift
De een bewaar je veilig in je gedachten
De andere op foto's
En deze op schrift

Niemand kan verklaren wat je geheugen met je doet
Maar een ding weet ik zeker
Dat wat er ook gebeurt
Wat er ook komt
Of wat je ook doet

Jullie zijn een deel van mijn gedachten
Jullie dragen bij aan mijn gedicht
Als ik terug denk aan onze verhalen
Verschijnt er een glimlach op mijn gezicht

Dan valt het ons op dat iedereen een fotolijstje bij zich heeft met de meest waanzinnige foto's
Er is zelf een foto van Karin en mij van het moment dat we elkaar pas 2 dagen kende.

Na de koffie weet Dick de sfeer er goed in te brengen en te houden. TOP.
We worden verrast door de collega's van Karin met een geweldig lied.
Robbert, als bodybuilder, is de spreekstalmeester voor Cor en Roel die in een prachtige roze tutu hun belofte in lossen.
15 jaar geleden hebben ze mij tijdens mijn ziekte belooft dat als ik 50 zou worden zij in een roze tutu zouden komen.
De mannen hebben woord gehouden.

Tussen door wordt er gezongen en gedanst.
We vermaken ons prima.
Dan hebben de meiden samen met Dinja ook een prachtig lied in gestudeerd.
Een prachtig gevoelig nummer met een evenzo prachtige tekst.
Wie mij zegt dat de jeugd alleen maar van herrie houdt heeft het behoorlijk mis.
Meiden jullie hebben ons ontroerd.

Ik zelf mag ook nog een duit in het zakje doen.
Samen met Dick breng ik het nummer Avond van Boudewijn de Groot ten gehore.
Het nummer heb ik talloze keren in de auto gezongen om maar geen brok in mijn keel te krijgen tijdens het feest.
Volgens mij is dat gelukt.

Tussen de bedrijven door worden we verwend met bitterballen en sate.
Het is allemaal even lekker.
Maar dan is het ook ineens tijd voor het onvermijdelijke kopje koffie met een sneetje brood.
Herma als ceremoniemeester was perfect we hebben de hele avond zorgeloos kunnen feesten.
Met 2 puzzels van slecht 1000 stukjes krijgen we nog een leuke herinnering met teksten van onze gasten die wat neer gekrabbeld hebben.
Hopelijk lukt het ons om ze in elkaar te zetten.
Volgens mij zijn de meeste stukjes n.l. wit en dat puzzelt niet echt gemakkelijk.

Dan wil ik via deze weg iedereen nogmaals bedanken voor deze waanzinnig mooie avond.
Zoals eerder gezegd deze staat in mijn geheugen gegrift.

ps
Zodra er foto's zijn zal ik die plaatsen.
Er is al wel een filmpje beschikbaar.

Mocht je Dick Raat nog een reactie willen sturen kan dat via deze link

50 jaar Jaguar E-Type

Vandaag was de dag dat er in Nederland het 50 jarig jubileum gevierd werd van de Jaguar E-Type.
Vanmorgen al vroeg uit de veren.
Samen met Johan, die al voor de deur stond, gaan we op weg.
We wilde graag met de zwaan kleef aan rit mee rijden.
Het dichtstbijzijnde punt van vertrek was voor ons Hilversum.
Om even voor 7 uur vertrokken.
Onderweg begon de lucht al wat te betrekken.
Rond de klok van 8 uur rijden we het terrein op van Kroymans in Hilversum.
Daar worden we begroet door Geert-Jan Tax. We blijken de eerste te zijn.
De koffie met gebak staat al voor ons klaar en smaakt prima.
Even later komen de andere rijders ook binnen rijden.
Na een korte toespraak nemen we ook hier een goodie bag in ontvangst.
Klokslag 9 uur zet de stoet zich in beweging richting Zandvoort.
Het begint dan al aardig te regenen.
Een lang lint E-Types rijden door Hilversum naar Zandvoort.
De door de organisatie beoogde tijd van 10 uur wordt niet gehaald.
Gelukkig zijn er geen strandgangers anders had het nog veel later geworden.
Op het circuit is het al een drukte van belang.
We worden netjes door stewards op onze plaats gedirigeerd.

Dan naar de tent voor eerst een bak koffie en kunnen we ons papier inleveren om toestemming te krijgen om op het circuit een paar ronde te mogen rijden.
Na ook hier een goodie bag in ontvangst genomen te hebben besluit ik om ook de cap van 50 jaar E-Type te kopen.
Samen met Johan bekijk ik de bonte verzameling van Jaguar E-Types.
Al gauw komen we tot de conclusie dat van de 115 wagens die er staan er geen 2 hetzelfde zijn.
Na de briefing mag de eerste groep het circuit op.
Er is ons wel 5 of 6 keer verteld dat we voorzichtig moesten zijn.
Het circuit is nat en dat in combinatie met een krachtige Jaguar is dat een combinatie die , indien niet juist gebruikt, tot problemen kan leiden.
Na een rondje of 5 heb ik er genoeg van en ben rustig de pits in gereden.
Ik was daar niet de eerste.
Helaas heb ik nog geen foto's kunnen vinden van onze wagen op het circuit.

We hadden eerst nog het plan om mee te doen met de barbeque, maar mede door het slechte weer besloten we om eerder dan gepland terug te rijden naar huis.
Ook hierin waren we niet de eerste die al eerder weggingen.

Bij de ingang stonden, toen we aankwamen diverse corvettes.
Helaas waren ook deze al eerder vertrokken op het moment dat ik er foto's van wilde maken.

Misschien waren mijn verwachtingen te hoog, maar ik vond het totale programma aanbod wat matig.
Het slechte weer deed hier natuurlijk ook geen goed aan.

Ik kon nu wel gezellig met de meiden mee naar de pizzeria.
Heerlijk samen gegeten en genoten van het goede leven.
Morgen mogen we weer naar het ziekenhuis voor de 5de chemokuur voor Karin.

Rustig weekend.

Het werd weer eens tijd om een stukje te schrijven op mijn blog.
We kunnen merken dat het zwaarder wordt voor Karin.
Dingen die eerst nog wel gingen kunnen nu niet meer.
De vermoeidheid slaat flink toe.
Na het douchen is de energie al op en gaat ze weer terug naar bed.
Ik kan merken dat het herstel gewoon weer wat langer duurt dan de vorige keer.

Gelukkig kunnen wij ons prijzen met 2 hele lieve dochters die ondanks de examens ons prima helpen.
Lonneke kookt heerlijk en Susanne helpt weer met afwas.
Samen laten ze ook Widok uit.
Dat gaat voor de meiden niet meer alleen.
Met zijn 50 kg is hij voor 1 dochter te sterk, met z'n tweeën redden ze het prima.

Zaterdag heb ik eerst 's morgens nog even gewerkt.
Bij thuis komst om 7.45 uur Widok uitgelaten.
Wat is het dan heerlijk rustig nog in het park.
Om de gedachten wat afleiding te geven ben ik de auto maar weer eens gaan wassen.
Dat is voor mij de ultieme ontspanning.
Lekker poetsen en prutsen en even nergens aan denken.

Vandaag kwamen mijn zus met nichtje nog even een kopje thee drinken.
Karin lag heerlijk op de bank en kon er zo toch ook van genieten.
Onze schoonzus kwam ook nog even langs voor een praatje en werd het een soort van familie feest.
Gezellig maar niet te druk.

Lonneke en ik hebben het eten gemaakt en daarna zijn de meiden met Widok een ijsje wezen halen.
Op de terugweg hebben ze een heerlijke milkshake voor Karin mee genomen.

Ik heb vanavond mijn verjaardags cadeau besteld via internet.
Het zal er helaas niet optijd zijn, maar het is het waard om er op te wachten.
En nee ik ga niet vertellen wat het is.
Dan is de verrassing eraf

Borsato

Gisteren met 4 dames naar het concert geweest van Marco Borsato in het GelreDome te Arnhem.

Helaas ging Karin niet mee, omdat we bij het bestellen van de kaarten er vanuit gingen dat ze dan op dit moment met krukken zou lopen.

We hebben nu aan de lijve ondervonden dat de tijd toch andere dingen met ons voorhad.

Marco Borsato

Gisteren met 4 dames naar het concert geweest van Marco Borsato in het GelreDome te Arnhem.
Helaas ging Karin niet mee, omdat we bij het bestellen van de kaarten er vanuit gingen dat ze dan op dit moment met krukken zou lopen.
We hebben nu aan de lijve ondervonden dat de tijd toch andere dingen met ons voorhad.
We wilde ook graag op het veld staan voor meer sfeer en dat had Karin ook niet gered.

Dus om 13 uur de dames opgehaald en richting Arnhem vertrokken.
Om 14.45 kwamen wij aan bij het in de volle zon staande GelreDome.
De auto konden we op het terrein nog van het GelreDome parkeren.
Daarna eerst een rustig rondje gelopen om te kijken waar onze ingang was en meteen kijken hoe druk het daar nu al was.
Dat viel behoorlijk mee.
Voor betalen heb je in en rond het GelreDome munten nodig.
Voor ons vijven munten gehaald. Gelukkig kun je ongebruikte munten na afloop weer inleveren.

Het was belangrijk om de vocht huishouding goed op peil te houden.
Veel drinken was wel een vereiste.
Het "diner" hebben we ook maar meteen gedaan.
Lekker nasi met sate en een koude cola.

Om 16.30 zijn we in de kooi gaan zitten voor de toegangs poortjes.
Hier kwamen we naast 3 dames uit Den Haag te zitten.
Die hadden genoeg bier bij zich om een elftal dronken te krijgen.
Een joint hoorde bij de standaard uitrusting, maar wel gelachen.
Wat een stel mafkezen.
Eentje op krukken die kon nog geen 2 passen recht vooruit zetten.
Maar als ik gedronken heb lukt dat prima zegt ze vrolijk.

Om 18.00 uur gaat de poort dan eindelijk open en kunnen we het veld op.
We kunnen lekker vlot doorlopen naar voren en staan helemaal vooraan bij het hek.
Dat staat prima.
Het blijkt dat we ook nog naar de cirkel kunnen, maar we besluiten dat we hier prima staan aan het hek.
We drinken nog wat en we vermaken ons met mensen om ons heen.
De wave wordt ingezet maar het blijkt dat die halverwege stopt.
Na een keer of 10 proberen en veel boe geroep zijn ze er mee gestopt.

Als om 20.00 uur het licht uit gaat kunnen we ons opmaken voor een heerlijke muziek avond.
Het voorprogramma werd verzorgt door Krystl en die trapt af met het nummer Golden Days
De sfeer zit er meteen goed in.
Lijkt mij ook moeilijk om te doen zo’n voorprogramma.
Iedereen komt voor Borsato en jij moet dan toch maar even je ding doen om het publiek op te warmen.

Om 20.30 komt de grote Borsato het podium opgestormd.
Het openingsnummer is zoals we verwachten Droom, durf, doe en deel.
Daarna volgen nog vele waaronder ook oude nummers in een nieuw jasje.

Het klinkt allemaal heerlijk en we zingen uit volle borst mee.
Krystl zingt nog een nummer met Marco evenals Ben Saunders.
Als om 23.00 uur het slotnummer klinkt heb ik geen stem meer over.

Nu eerst rustig weer wat drinken kopen en dan rustig naar de auto.
Daar staat dan nog koffie, thee en broodjes te wachten.
Uit ervaring weten we dat je het eerste uur toch bijna niet van de parking afkomt.
Ook op de parkeerplaats wordt het feest van binnen nog even voortgezet.
Het is trouwens wel grappig om te zien hoe mensen verbeten in de auto zitten om iedere keer 5 cm op te schuiven ☺
Om 24.00 uur is de parkeerplaats bijna leeg en besluiten we om ook richting Alkmaar te gaan.
Om even voor 2 uur zijn we veilig weer thuis.

Vanmorgen om 10 uur krijg ik het bericht dat we op 12 november weer naar Borsato mogen in de Waerdse Tempel in Heerhugowaard.
Hopelijk heb ik mijn stem dan weer terug.
Die is nu achtergebleven in Arnhem.

Tijd vliegt

Voordat je het weet ben je ruim 2 weken verder.
Er is genoeg gebeurt, maar het ontbrak me even aan tijd om een en ander te bloggen.
Dus nu er maar even voor gaan zitten.

Karin is de afgelopen weken vermoeider dan bij de eerste 2 kuren.
Het is wel te verklaren, want het gif begint zich op te stapelen.
Daarbij is ze ook nog behoorlijk verkouden wat de zaak ook geen goed doet.
De meiden en ik verrichten dus wat meer huishoudelijke taken.
Dit alles gaat eigenlijk zonder problemen.
Iedereen in huis past zich prima aan.

Afgelopen weekend ben ik daarom alleen met Widok naar de Tatra dag geweest in Giethoorn.
We hebben daar onze eerste show gelopen en dat is niet onverdienstelijk gegaan.
De eerste van de drie uitmuntend is binnen.
Nog 2 te gaan.

Maandag zijn we met z'n tweeën nog even met de Jaguar een rondje om geweest.
Even mijn zus met een bezoek vereert en daarna nog langs Volendam om daar een overheerlijk ijsje te eten bij Willem Honingh.
Bijzonder lekker ijs met de keuze uit maar liefst 1 smaak !!

Ameland weekend met de JDCH

Lang heb ik hier naar uitgekeken.
Even dreigde de situatie van Karin roet in het eten te gooien, maar gelukkig konden we toch gaan.
Nadat we Lonneke en Susanne de laatste instructies hadden gegeven konden we oppad.
Wetende dat er goed op hun gepast zal worden door Widok.

De auto ingepakt met tassen en jassen en alles nogmaals gecontroleerd.
Dit werd voor ons de eerste grotere afstand die we met de Jaguar gingen afleggen.
Dus stiekem ook nog wel een beetje nerveus.
Nadat de motor wat op temperatuur kwam kon het tempo ook een beetje omhoog.
Zo reden wij rustig richting de afsluitdijk.
Nu is daar een stuk snelweg waar men momenteel de max snelheid heeft verhoogd tot 130 km p/u.
Een mooie gelegenheid om eens te kijken of de oude dame nog een beetje potentiel heeft.
Tot 130 km p/u is er niets aan de hand.
Daarboven wordt, door de nog niet optimale sporing in combinatie met de diagonaal banden, de auto onrustig.
Dus weer rustig laten afzakken tot normale snelheden.
Na de afsluitdijk vervolgen we onze weg naar Leeuwarden en dan het laatste stuk naar Holwerd.
Ons aangemeld voor de boot en daar kwamen ook voor ons de eerste andere Jaguars in beeld.
Als de boot arriveert mogen wij, nadat er eerst ontscheept is, aan boord.

Op de boot hebben we veel bekijks, iets wat we nog vele malen zullen zien dit weekend.

na 3 kwartier varen bereiken we Ameland.
Het valt ons op dat er eigenlijk meer ruimte is dan we verwacht hadden.
Heerlijk rustig rijden we naar ons hotel de Amelander Kaap in Hollum.
Waar we inchecken en we ons schild krijgen voor op de auto.

Op de parkeerplaats is iedereen druk doende om tassen e.d. naar het hotel te brengen.
Het is tevens een prachtig gezicht al die Jaguars en Daimlers bij elkaar.
In totaal staan er 's avonds 100.

De eerste avond staat er voor iedereen een heerlijk diner klaar.
Bekende gezichten voor ons zijn alleen de mensen die we 's middags op de boot hebben ontmoet en we mogen aanschuiven aan tafel.
Het werd een gezellige avond waarbij door de organisatie ons een en ander werd uitgelegd.
Dit liet niets aan de duidelijkheid over.
Op tijd naar bed, want zaterdagochtend werd er vanaf 8.30 uur gestart met om de halve minuut een nieuwe equipe.
Wij hadden nr 38 dat betekende dat we om 8.49uur moesten starten.
Een prachtige puzzeltocht wat ons, en wij niet alleen, in de eerste 100 meter de nodige hoofdbrekens kostte.
Na deze horde ging het prima.
Niets geen optocht van 100 auto's, maar genoeg ruimte voor iedereen.

Over de meeste mooie paden die Ameland rijk is werden we gevoerd.
Langs de meeuwen kolonie, tussen de schapen en langs het wad.

Ook aan de inwendige mens werd gedacht.
Een koffiestop bij Restaurant Nobel in Ballum werd een ieder voorzien van koffie/thee en een heerlijk stuk appelgebak met slagroom.
Ook mochten we het museum bezoeken, maar hebben we besloten uit te stellen tot zondag.
Er moest tenslotte gereden worden.
Ook dit gedeelte voerde ons weer langs mooie plekken.

We hebben tot dan toe nog bijna geen 2 keer dezelfde weg gereden.
Na veel puzzzelen en de foto opdrachten krijgt een mens toch trek.
Ook hierin was door de organisatie voorzien.
We kregen een prima lunch voorgezet bij Klein Vaarwater in Buren.
Tijdens de lunch weet ik enkele andere equipes even op het verkeerde been te zetten.
Een van de vragen was wie zingt het lied : Heb je even voor mij.
Ik geef een voorzet : dat is toch van Jan Smit die is makkelijk.
Waarop de dames meteen reageerde nee joh dat is van Frans Ba...... oeps bijna verklapt.
Ook op de parking van dit restaurant alleen maar vertrekkende en weer aankomende equipes

Na de lunch weer de weg vervolgt.
We mogen nog een stukje en komen bij het Natuurmuseum in Nes.
Daar op de parking komen oud en nieuw bij elkaar en moest ik dit even op de foto vast leggen.

In het centrum van Nes is de finish van de puzzeltocht.
De Jaguars en Daimlers kleuren het centrum van Nes.
Het is een prachtig gezicht.
Ook was er voor een ieder weer een versnapering.
We kwamen niets te kort.
Langszaam gaat een ieder richting hotel de Amelander Kaap in Hollum.
Lekker gewassen en omgekleed.
Er moest nog gegeten worden :-)
Een prachtig warm en koud buffet met voor ieder wat wils stond voor ons klaar.

Ook deze avond gezellig gezeten.
Tijdens het diner werd er ook de uitslag bekent gemaakt.
De organisatie stelde van te voren vast dat er geen discussie mogelijk was.
Dit voorkomt een hoop problemen en er was eigenlijk ook geen punt waarop je een discussie zou willen voeren.
Alles was tiptop geregeld.
Maar nu de uitslag.
Vanaf plaats 10 werden de namen vermeld.
En wat schetst onze verbazing wij zijn 5de geworden in een veld van 100 equipes.
Een in onze ogen prachtig resultaat waar we best wel trots op zijn.
Tussen het hoofdgerecht en het dessert werden we vermaakt met het Amelands Jutterskoor.
De avond werd afgesloten met een heerlijk dessert en zocht een ieder zijn bed weer op.

Zondag rustig opgestaan en ontbeten.
De kamer opgeruimd en de tassen ingepakt.
Alles weer in de auto.
Karin wilde nog graag even naar het strand.
Helaas was het nog behoorlijk mistig, zodat daar niet veel te zien was.
Dan maar een dorpje opgezocht en het museum van Tjeerd Nobel bezocht.
Wat kan een mens toch verzamelen. Erg leuk om te zien.

Nog even lekker van de lunch genoten.
De rust is weer helemaal terug op Ameland.

Ook vandaag wordt de auto nog veelvuldig op de gevoelige chip vast gelegd.

Dan wordt het langzaam tijd om richting de boot te gaan.
Om 14.00u worden verwacht. De boot vaart precies om 14.30 de haven uit.
Doordat het extreem eb is heeft de boot langer nodig om Holwerd te bereiken.
Normaal duurt de overtocht 3 kwartier en nu ruim 1 uur.
Het maakt niets uit het weer is heerlijk en de stemming zit er prima in.

We kijken nog 1 keer achterom en zien Ameland in de verte liggen.
Een prachtig eiland zeer zeker de moeite om er nog een keer naar toe te gaan.

Al met al een prima weekend .
Dit is mede te danken aan de meer dan voortreffelijke organisatie van de JDCH regio noord.
Heren een pracht stukje werk.
Onze dank is groot.
Het was voor ons de eerste keer dat we opstap waren met de JDCH, maar is zeer zeker voor herhaling vatbaar

Even een kleine update.
De track zichtbaar gemaakt die we op zaterdag hebben gereden.
Ik had de GPS de gehele dag aanstaan zodat de route ook zichtbaar op de kaart zou zijn.

de techniek gaat steeds verder

Het was vanmorgen moeilijk om op te staan.
Gisteren avond lag ik al om 19.30 uur in bed.
Zo gammel als het maar kan.
Maar goed er moet ook gewerkt worden.
Terug op de zaak mocht ik meteen naar huis.
Dat was wel lekker.
Thuis eerst in het zonnetje een beetje luieren.
Kreeg toen de ingeving om in de Jaguar de radio in te bouwen die ik van Han gekregen heb

Ziet er beter uit dan een zwart stuk plastic wat het gat eerder afdichten.
Nu eens rustig opzoek naar een radio die het wel doet :-)
Maar wel een oude uitstraling heeft.
Daarbij een vereiste dat hij een aansluiting heeft voor een iphone.
De techniek gaat steeds verder.
Het is ook soms niet bij te houden.

Ik kwam vandaag ook een site tegen waar ik QR reader plaatjes kan maken.
Als je een QR reader op je mobiel hebt kan je ze lezen.
Een wonderbaarlijk stukje techniek.
Het is een door ontwikkeling van de barcode.

Prachtig weer

Het is vandaag prachtig weer.
Karin is nog erg vermoeid, maar wil wel graag nog wat doen.
We besluiten om een mooie tocht met de Jaguar te maken.

We besluiten om richting Anna Paulowna en Breezand te rijden om te kijken of de bollenvelden al in bloei staan.
We komen tot de conclusie dat we iets te vroeg in het seizoen zijn.
Tja dat krijg je natuurlijk als je allebei niet heel gek bent op tuinieren.
Behalve krokussen en narcissen staat er nog niets in bloei.

We slingeren nog wat verder en komen in Den Helder uit.
Daar is het een drukte van belang.
Er is een hardloop wedstrijd aan de gang en het verkeer wordt in goede banen geleid door verkeersregelaars en agenten.
Als ik op een kruising afkom waar 5 man het verkeer staat te regelen blijkt dat de afstemming onderling nog niet helemaal top is.
Ik krijg het sein dat ik mag gaan rijden, maar op mijn weg staat nog 1 agent.
Hij krijgt snel de fout door en gaat aan de kant staan.

Dan willen we een kop koffie gaan drinken, maar kunnen niet zo gauw een geschikte lokatie vinden.
Uiteindelijk vinden we die in Julianadorp bij de uitspanning camping en eetcafe de Oase.
Dit is voor de fietsers onder ons ook een aanrader.
Leuke bediening en een meer dan schappelijke prijs.
Koffie en thee voor E 1.60 appeltaart met slagroom E 2.10.

Na de koffie en thee rijden we weer richting huis.
Langs de duinen door Callantsoog, Groet, Schoorl en Bergen.
In Bergen heeft Karin nog trek in een milkshake.
En dan wordt het langzaam weer tijd om op huis aan te gaan.

Nadat de Jaguar afgelopen week onderhanden is genomen door Hans Manshande loopt hij nu als een zonnetje.
Het mengsel stond veel te rijk en de ontstekking stond op 20 graden voor en dat moet 7 graden voor zijn.
Ook de toerenteller geeft nu de juiste waarde aan.

Ontroerend

Wat kunnen kinderen toch geweldig open en eerlijk zijn.
Bijna iedere dag komen hier kaarten en of tekeningen binnen voor hun Juf Karin.
Sommige zijn schattig andere zijn heel mooi en weer andere zijn heel oprecht.
Bij een enkel kaartje wordt ik ook ontroerd door oprechtheid die kinderen nog hebben.
Soms zit het maar in een klein woordje.
Juf ik mis je kom je gauw terug.
Is maar een enkel voorbeeld.
Vandaag kwam er ook weer zo'n mooie parel binnen.
Joep is een trouwe zender van kaartjes.
Joep ken ik ook nog van de periode van groep 1 en 2.
Hierin verwijst hij in de kaart naar het lammetjes knuffelen en bloemen plukken.
Ik heb de kaart nu maar eens gescant om een ieder te laten genieten van dit pareltje.