Vanmorgen weer vroeg de deur uit.
Op weg naar mijn werk in mijn Quest had ik even een moment van.... oef.
Ik kom onder het spoor door bij een kruising waar ik voorrang heb.
Voor mij als velonaut weet ik dat ik zelf goed moet opletten.
Nu heb ik op deze kruising goed overzicht, maar vanmorgen had ik dus even een auto gemist.
Ik kijk normaal altijd of ze mij opgemerkt hebben.
Vanmorgen dus 1x niet. En dat liep ook bijna meteen verkeerd af.
Maar gelukkig lukte het ons beide door stevig remmen om erger te voorkomen.
Om 9 uur bel ik Karin om te vragen hoe het gaat.
Ik merk aan haar stem dat het niet helemaal gaat zoals ze zelf zou willen.
Het lijf begint met protesteren.
Niet gek natuurlijk nadat er zoveel gif in gepompt is.
Ook de injectie om de witte bloedlichaampjes aan te maken is er eentje die wel wat bijwerkingen kent.
Het lijf doet nu ook pijn.
Karin kennende wil ze nog steeds te veel in 1x doen.
Het werd het duidelijkst tijdens de afwas.
Halverwege moest ze dus afhaken en heb ik samen met Susanne het afgemaakt.
Hopelijk is het dieptepunt van de chemokuur nu bereikt en kan ze weer krachten op doen voor de volgende.
Widok kan zich zeer goed aanpassen aan de nieuwe situatie.
Alleen heeft het mannetje nog wat moeite als het baasje knuffelt met het vrouwtje....
Dan moet hij er ook bij zitten.
Straks nog even brood smeren en dan lekker naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten